Sa marangyang lungsod ng Mayfair, namumuhay si Adrian Monteverde, isang bilyonaryong nagmamay-ari ng malawak na chain ng luxury hotels. Guwapo at matalino, ngunit malamig sa puso simula nang mawalan siya ng asawa tatlong taon na ang nakalipas. Tanging ang kanyang apat na taong gulang na anak, si Noah, ang nagbibigay ng liwanag sa kanyang mundo.
Ngunit sa isang charity gala, tatlong kababaihan ang dinala ng tadhana sa kanyang paligid, bawat isa may hangaring makuha ang kanyang puso:
- Bianca – kilalang modelo at anak ng politiko, eleganteng kilos at may ambisyon sa mata.
- Clarisse – matalinong negosyante sa fashion, bihasa sa pag-ikot ng mundo sa kanyang palad.
- Maya – simpleng preschool teacher na nag-volunteer lang sa event, tahimik at hindi sanay sa mga mata ng mayayaman.
Habang abala ang lahat sa pakikipag-usap kay Adrian, si Maya lang ang napansin ni Noah. Lumapit siya sa bata, nagpakilala, at nag-alok ng cookies. “You’re not like them,” sabi ni Noah. “They keep talking to Daddy… but you talked to me.”
Hindi alam ni Maya na mula sa malayo, nakamasid si Adrian. Matagal na niyang hindi nakita ang ganitong ngiti sa anak niya.
Pagkatapos ng event, tinawag siya ni Adrian:
“Miss… salamat. Hindi ko alam kung ano’ng ginawa mo, pero matagal ko nang hindi nakita si Noah na ganun kasaya.”
Ngumiti si Maya, mahina ngunit tapat:
“Wala po ‘yon. Minsan, kailangan lang nila ng kausap… hindi tagapakinig sa daddy nila.”
Mula noon, unti-unting nagtagpo ang kanilang mga landas. Nang kailangan ni Adrian ng tutor para kay Noah, si Maya ang napili. Lumipas ang mga linggo, naging bahagi siya ng araw-araw nilang buhay. Si Noah ay palaging nakayakap sa kanya, habang si Adrian ay natutong ngumiti muli, unti-unti ngunit totoo.
Ngunit hindi napansin ng dalawa ang mga mata ni Bianca at Clarisse, patuloy na umaasa na sila ang pipiliin ni Adrian.
Isang gabi, sa fundraising gala, dumating si Adrian kasama si Maya at Noah. Habang nakatingin ang lahat, biglang tumakbo si Noah sa entablado:
“My daddy doesn’t smile much, but since Miss Maya came, he laughs again. Can she be my new mommy?”
Tahimik ang bulwagan. Gulat at kaba ang mukha ni Adrian. Ngunit nang tumingin siya kay Maya at nakitang nakangiti si Noah, napagtanto niya ang katotohanan.
Hinawakan ni Adrian ang kamay ni Maya:
“Hindi ko alam kung anong meron sa’yo, pero binigyan mo kami ni Noah ng buhay na akala ko’y nawala na.”
Lumipas ang mga buwan. Sa kabila ng tsismis at pangungutya, nanatili si Maya sa kanyang sarili — hindi ginamit ang yaman ni Adrian, bagkus tinuruan silang muling magmahal ng walang kapalit.
Hanggang sa isang umaga, sa ilalim ng punong akasya sa likod ng mansion, nakaluhod si Adrian habang hawak ang isang maliit na kahon:
“Maya, you didn’t come into my life to win a billionaire’s heart… you came to heal it.”
Tumulo ang luha ni Maya:
“Hindi ko rin sinadyang mahalin ka, Adrian… pero nang makita kong paano mo mahalin si Noah, doon ko nalaman, ikaw na ang tahanan ko.”
Sumigaw si Noah mula sa gilid:
“Say yes, Miss Maya!”
Sa dulo, wala ang yaman o kagandahan ang nagwagi. Ang bata ang pumili ng tunay na karapat-dapat, at sa araw ng kasal nila, habang hawak ni Maya ang kamay ni Noah, mahina ngunit tiyak ang bulong ng bata:
“I told you, Daddy… I chose the right one.” ❤️