“Pumunta lang daw sila sa bahay ng matagal nang kaibigan,” sabi ng manugang.
Ngunit nang kumalat ang mabahong amoy mula sa likod ng bakuran, dumating ang mga pulis—at natuklasan ang katotohanang hindi inaasahan ng kahit sino.
Ang Misteryosong Pagkawala
Sa baryo ng San Miguel sa Batangas, kilala si Mang Ernesto at Aling Lita bilang mag-asawang tahimik at matulungin. Araw-araw silang nakikitang namamalengke o nag-aalaga ng tanim sa kanilang bakuran. Ngunit isang Lunes ng umaga, napansin ng mga kapitbahay na sarado ang kanilang bahay. Walang boses, walang kilos. Akala ng lahat, umalis lang sila para bumisita sa kamag-anak.
Lumipas ang tatlong araw, at sa halip na balita ng pagbabalik, isang nakakasulasok na amoy ang nagsimulang bumalot sa paligid—galing sa likod ng bahay, kung saan nakatanim ang mga punong saging.
Ang Pagdating ng mga Imbestigador
Tinawagan ng mga kapitbahay ang mga pulis. Dumating si Lieutenant Roberto Dela Peña, isang beteranong imbestigador na kilala sa Batangas. Sa unang tingin pa lang, ramdam na niyang may kakaiba.
Tahimik ang bahay, ngunit sa kusina, may nakitang dalawang tasa ng kape—isa ay tila hindi natapos. Sa mesa, may nakabaligtad na upuan, tila may nagmamadaling tumayo.
Nang lumabas si Mariel, ang manugang ng mag-asawa, halatang tensiyonado. Maputla, namumugto ang mata, at nanginginig ang boses.
“Hindi ko po alam kung saan sila pumunta,” sabi niya. “Sabi nila, pupunta lang sa kaibigan sa kabilang bayan.”
Ngunit napansin ni Lt. Dela Peña ang bakas ng putik sa laylayan ng kanyang daster—at ang kakaibang amoy ng bagong hinukay na lupa.
Ang Amoy ng Katotohanan
Habang nililibot ng forensic team ang paligid, biglang tumahol ang asong pulis sa dulo ng taniman ng saging. Sa lupa, lumalabas ang amoy na kanina pa sinusubukang itago ng hangin.
“I-kordon ang lugar!” utos ni Lt. Dela Peña.
Nang hukayin nila ang lupa, dalawang sako ang natagpuan—at sa loob, ang mga katawan ni Mang Ernesto at Aling Lita. Tahimik ang lahat. Tanging hampas ng hangin at lagitik ng dahon ng saging ang maririnig.
Ang Pag-amin ni Mariel
Sa silid ng imbestigasyon, tulala si Mariel. Nang ipakita sa kanya ang mga larawan ng pinangyarihan, tuluyang bumigay ang kanyang loob.
“Hindi ko sinasadya,” bulong niya. “Gusto ko lang sanang matapos ang lahat…”
Sa pag-usisa ng mga pulis, unti-unting lumitaw ang masakit na katotohanan.
Ang Simula ng Kasalanan
Simula nang magtrabaho si Ramon—ang asawa ni Mariel—sa Maynila, si Mariel na lang ang naiiwan sa bahay kasama ng mga biyenan. Sa una, maayos ang samahan, ngunit kalaunan, nagsimulang sumikip ang kanyang mundo. Si Aling Lita ay mahigpit at madalas siyang pagalitan. Si Mang Ernesto nama’y istrikto at walang tigil sa mga sermon.
Hanggang sa nakilala niya si Tomas, isang pintor na nagtratrabaho malapit sa kanila. Sa una, usapan lang—hanggang sa nauwi sa pagtataksil.
Isang hapon, nahuli sila ni Aling Lita sa bakuran. Walang sigawan, ngunit sapat na ang mga mata ng matanda para ipahiwatig ang galit. Nang gabing iyon, nagkaroon ng matinding pagtatalo. Sa gitna ng takot, naitulak ni Mariel si Aling Lita—tumama ito sa mesa. Nang tumakbo si Mang Ernesto para tulungan ang asawa, nadulas siya at bumagsak.
Nang matauhan si Mariel, pareho nang walang buhay ang mga biyenan.
Ang Lihim sa Likod ng Bakuran
Sa takot, tinawagan niya si Tomas. At sa halip na tumulong, sinabi nito:
“Wala kang nakita. Wala kang narinig. Itago mo ‘yan.”
Dahil sa takot at pagkalito, sinunod ni Mariel ang payo. Gamit ang pala, ibinaon niya ang mga bangkay sa likod ng mga punong saging—kasabay ng pagbaon ng katotohanan at ng sarili niyang kaluluwa.
Ang Pagbubunyag
Tatlong araw matapos ang krimen, hindi na kinaya ng konsensya ni Mariel. Ang mabahong amoy, ang mga tanong ng kapitbahay, at ang presensiya ng mga pulis—lahat ay nagdala sa kanyang pagbagsak.
Sa korte, habang binabasa ang hatol, napahagulgol siya:
“Sana sinabi ko na lang ang totoo noon. Sana hindi ko hinayaang lamunin ako ng takot.”
Ang Parusa ng Katahimikan
Ngayon, tahimik na ang bahay nina Mang Ernesto at Aling Lita. Ngunit ayon sa mga kapitbahay, tuwing gabi kapag humahampas ang hangin sa mga dahon ng saging, tila may boses na umiiyak.
Marahil hindi iyon multo—kundi ang boses ng isang konsensiyang hindi kailanman matahimik.
Aral ng Kuwento
Ang kasalanan ay nagsisimula sa unang kasinungalingan.
Ang pagtataksil ay hindi lamang sumisira sa tiwala ng iba—kundi unti-unting pumapatay sa sarili.
Ang katotohanan ay maaaring masakit, pero mas mabigat ang parusa ng mga lihim na itinago sa ilalim ng lupa