Habang hawak ko ang bolpen para pumirma sa aming divorce papers, tiningnan ko si David — ang lalaking minsan kong minahal.
Ngumisi siya at ibinulong, “Good luck sa buhay mo, Claire.”
Pagkatapos ay iniabot niya ang isang sobre. Sa loob: ₱10,000.
“Para may panimula ka raw,” sabi niya sabay tawa habang naglalakad palayo.
Wala na akong luha noon.
Wala rin akong balak habulin siya.
Hindi ko alam, ilang araw lang pala ang lalampas bago magbago ang lahat.
Isang linggo matapos ang hiwalayan, natanggap ko ang tawag mula sa abogado ng tiyuhin kong si Henry Reynolds — ang tagapagtatag ng Reynolds Innovations.
Matagal ko na siyang hindi nakikita, pero palagi niyang sinasabi sa akin noon, “Claire, pag natutunan mong manindigan, ikaw ang magmamana ng lahat.”
Nang araw na iyon, tinupad niya ang sinabi niya.
Ako ang bagong interim CEO ng kumpanya — sa iisang kundisyon: kailangan kong patunayan sa loob ng tatlong buwan na kaya kong patakbuhin ito.
Pagpasok ko sa gusali, halos hindi makapaniwala ang receptionist.
“Ma’am… kayo po si Claire Reynolds?”
Ngumiti lang ako. “Yes. The new acting director.”
Sa unang meeting ko, anim na miyembro ng board ang kaharap ko — puro matatandang lalaki na mukhang sanay sila ang nasusunod.
“Miss Reynolds,” sabi ng presidente nilang si Richard Hale, habang inaayos ang salamin. “We respect your uncle, pero wala ka pang experience. Hayaan mong kami na muna ang magpatakbo.”
Ngumiti ako, kalmado pero matatag.
“Pasensya na, Mr. Hale. Hindi ako rito para panoorin kayong mamuno — nandito ako para mamuno.”
Nagkatinginan silang lahat.
Kita ko sa mga mata nila — hindi nila ako sineseryoso.
Sa mga sumunod na araw, halos hindi ako natulog. Binasa ko lahat ng financial reports, kontrata, at lumang email threads.
At doon ko nakita ang katotohanan: may pandaraya.
Offshore accounts. Overpriced contracts. “Consulting fees” na nakapangalan mismo kay Hale at dalawa pang kasamahan.
Hindi lang ito simpleng mismanagement — ito’y katiwalian.
Pagdating ng ikalawang linggo, tinawag ko silang lahat sa boardroom.
Ibinagsak ko ang isang makapal na folder sa mesa.
“Either magbitiw kayo ngayon,” sabi ko, “o ipapasa ko ito sa SEC at sa media.”
Namula ang mukha ni Hale.
“Hindi mo alam kung anong pinapasok mo, Claire.”
Tahimik kong tugon: “Alam na alam ko. At dito ako magsisimula — sa paglilinis ng dumi ninyo.”
Dalawang oras matapos iyon, tatlong board members ang nag-resign.
Kinagabihan, mag-isa akong nakaupo sa opisina, tanaw ang city lights.
Ngayon lang ulit ako nakahinga nang maluwag. Hindi dahil sa paghihiganti… kundi dahil alam kong kaya kong tumayo mag-isa.
Kinabukasan, tumawag si David.
“Claire… napanood ko sa balita. CEO ka na pala ngayon? Maybe we could grab coffee, talk about us again?”
Ngumiti ako.
“David, busy ako.”
“Come on, Claire. Don’t be like that.”
Huminga ako nang malalim.
“Hindi na ako ‘yung dati, David.”
At ibinaba ko ang telepono — tuluyan ko na rin siyang binura sa buhay ko.