Sa isang pribadong ospital sa Mumbai, sa silid kung saan tanging tunog ng heart monitor ang bumabasag sa katahimikan, nakaupo si Ananya, isang batang nars na sanay na sa mga pasyenteng walang malay. Ngunit isang gabi, ang simpleng pag-aalaga niya ay humantong sa isang pangyayaring babago sa kanyang buhay magpakailanman.
Dalawang taon nang hindi gumagalaw si Mr. Raghav Malhotra, isang kilalang negosyante sa real estate. Ang kanyang pangalan ay dating headline sa mga pahayagan, ngunit ngayon, isa na lamang siyang katawan na binubuhay ng makina. Sa lahat ng nurse sa ospital, si Ananya ang madalas na naka-assign sa kanya. Sa mga gabing mahaba at tahimik, tila nasanay na siya sa presensya ng lalaking hindi sumasagot — ngunit sa kabila ng katahimikan, may kakaibang koneksyon siyang nararamdaman.
Isang gabi ng duty, habang pinapalitan ni Ananya ang IV tube, napahinto siya sa pagtitig sa mukha ng kanyang pasyente. Ang sinag ng buwan ay tumama sa noo nito, at sa loob ng ilang segundo, para bang buhay itong muli. Napangiti siya at mahina niyang bumulong,
“Kung ikaw ay gising, siguradong marami pa sanang nabighani sa ‘yo.”
At bago pa man niya makontrol ang sarili, dahan-dahan siyang yumuko at idinampi ang kanyang labi sa labi ng bilyonaryo — isang halik na puno ng awa, pagod, at hiwaga. Ngunit bago siya makaalis, biglang gumalaw ang kamay ng lalaki.
Ang hindi gumagalaw sa loob ng dalawang taon, ngayon ay humawak sa kanyang balikat. Nagmulat ito ng mata, at sa mahinang tinig ay nagsabing,
“Sino ka…?”
Nanlamig si Ananya. Ang halik na inakala niyang walang kabuluhan — ang mismong halik na iyon — ang tila nagpagising sa himalang hindi inaasahan.
Kinabukasan, nagulat ang buong ospital. Nagising si Mr. Malhotra. Lahat ay nagtaka, tinawag itong “himala.” Ngunit si Ananya, na siyang nakasaksi sa lahat, ay hindi malaman kung matutuwa o matatakot. Sa kanyang medical report, maikli lang ang isinulat:
“Pasyente ay nagpakita ng biglaang kamalayan. Iminumungkahi ang patuloy na obserbasyon.”
Walang sinuman ang nakakaalam ng totoo — na bago magising ang bilyonaryo, isang halik mula sa kanyang nurse ang naging simula ng lahat.
Pagkalipas ng ilang araw, bumalik ang lakas ni Mr. Malhotra. Sa bawat araw na lumilipas, mas tumitindi ang kanilang ugnayan. Madalas niyang sabihin,
“Ananya, noong nagising ako… ang unang imahe sa isip ko ay ikaw.”
Ngunit sa kabilang panig ng kwento, dumarami rin ang mga matang nakamasid. Ang anak ni Mr. Malhotra na si Rohan, isang batang negosyanteng seryoso at mapagmatyag, ay nagduda sa tunay na motibo ng nurse.
“Hindi ko alam kung ano ang ginawa mo,” sabi ni Rohan sa malamig na tinig, “pero kung ginagamit mo ang ama ko, hindi ako mananahimik.”
Tahimik lang si Ananya. Hindi niya kayang sabihin ang totoo — na ang halik na iyon ay hindi panlilinlang, kundi isang sandaling puno ng damdamin na ni siya mismo ay hindi maipaliwanag.
Habang bumubuti ang kalusugan ni Mr. Malhotra, unti-unti ring lumalalim ang kanilang koneksyon. Pinag-usapan nila ang buhay, mga pangarap, at mga alaala ng nakaraan. At isang gabi, mahina itong nagsabi,
“Kung hindi mo ako hinalikan… baka hindi ako nagising.”
Sa mga salitang iyon, napaiyak si Ananya. Alam niyang hindi ito dapat — na ang pagitan nila ay isang lihim na hindi kailanman maaaring malaman ng iba. Ngunit sa puso niya, alam niyang iyon ang simula ng isang pag-ibig na ipinanganak sa pagitan ng buhay at kamatayan.
At sa bawat tibok ng puso ni Mr. Malhotra, bawat paghinga, nakatago ang isang katotohanang tanging silang dalawa lamang ang nakaaalam —
ang halik na nagbalik sa kanya sa mundo.