Sa isang maliit na ampunan sa Quezon, lumaki si Lira—isang ulilang dalaga na walang nakilalang pamilya, tanging isang lumang kwaderno mula sa kanyang ina ang naiwan sa kanya bilang alaala. Sa edad na 23, buo ang loob niyang magsimula ng bagong yugto sa buhay. Kilala siya sa ampunan bilang masipag, magalang, at mapagkakatiwalaan—isang halimbawa ng tibay at kabutihan ng loob.
Isang araw, dumating ang pagkakataong magbabago sa kanyang kapalaran. Isang ahensya mula Maynila ang naghahanap ng mga katulong para sa mga kilalang pamilya. Isa sa mga alok ay para sa isang bilyonaryong ama na may tatlong anak. Walang pagdadalawang-isip, tinanggap ni Lira ang trabaho.
Pagdating sa mansyon ng Montenegro, nabighani siya sa karangyaan—mga marmol na sahig, chandelier, at obra sa bawat sulok. Ngunit sa kabila ng yaman, malamig at tahimik ang bahay. Ang mga anak ng amo—sina Kyle, Keayla, at Kian—ay mga batang bihirang ngumiti. Marami nang yaya ang umalis, pero sa pagdating ni Lira, unti-unting nagbago ang lahat.
Hindi lang siya naging tagapag-alaga. Naging “Ate Lira” siya—kaibigan, tagapayo, at sandigan ng mga bata. Sa bawat araw na lumilipas, napuno ng tawanan at kwento ang dating tahimik na mansyon.
Ang kanilang ama, si Franco Montenegro, ay isang lalaking abala sa negosyo at sugatan ng nakaraan. Mula nang iwan siya ng asawa, ang kanyang mundo ay umiikot lamang sa trabaho at kayamanan. Ngunit nang mapansin niyang masigla na muli ang kanyang tahanan, nagsimula rin siyang mapaisip. Sino ba talaga ang dalagang ito na tila muling nagbigay ng buhay sa kanyang mga anak—at sa kanya?
Isang gabi, naabutan ni Franco si Lira habang nag-aalaga ng batang may lagnat. Tahimik lang ito, walang reklamo, at puno ng malasakit. Mula noon, napansin ni Franco ang bawat simpleng bagay na ginagawa ni Lira—ang paghaplos sa noo ng bata, ang pagturo ng dasal bago matulog, at ang pagngiti sa gitna ng pagod. Sa bawat sandaling iyon, unti-unti niyang naramdaman ang isang bagay na matagal na niyang hindi nadama: kapayapaan.
Ngunit hindi lahat ay natuwa sa kanyang presensya. Si Bebang, ang matagal nang yaya, ay nagsimulang magselos. Pinagbintangan niya si Lira na may itinatagong lihim at ipinagbigay-alam ito kay Franco. Dahil sa pagdududa, pinaobserbahan ni Franco si Lira sa CCTV. Ngunit sa halip na masamang motibo, nakita niya ang kabutihan nito—isang dalagang walang hinihinging kapalit, bukod sa pagkakataong magmahal at mahalin.
Lumipas ang mga linggo at ang bahay ng Montenegro ay nagbago nang tuluyan. Ang dating malamig na tahanan ay napuno ng init at saya. Si Franco, na minsan ay naniniwalang sapat ang pera para sa kaligayahan, ay natutong muling ngumiti. At si Lira—ang ulilang minsang walang direksyon—ay natagpuan ang tahanang matagal na niyang hinahanap.
Sa dulo ng lahat, napagtanto ni Franco na hindi palaging dugo ang bumubuo ng pamilya. Minsan, ito ay ang puso ng isang taong marunong magmahal nang totoo.