Sa gitna ng lungsod ng Mayfair, nakatayo ang isa sa pinakamalalaking hotel chain sa bansa—ang Monteverde Group—pag-aari ni Adrian Monteverde, isang bilyonaryo na kilala sa kanyang katalinuhan at disiplina. Ngunit sa kabila ng lahat ng yaman at karangyaan, may puwang sa kanyang buhay na hindi kayang punan ng salapi: ang pagkawala ng kanyang asawa tatlong taon na ang nakararaan. Simula noon, naging tahimik, malayo, at abala siya sa negosyo—ang tanging nagbibigay ng kulay sa araw niya ay ang kanyang limang taong gulang na anak, si Noah.
Ngunit dumating ang panahon na maging ang kanyang mga kasosyo sa negosyo ay napansin ang kanyang pagiging malamig. Kaya nang magkaroon ng charity gala, tatlong babae ang sabay na nagtagpo sa buhay ni Adrian—at bawat isa, may kanya-kanyang paraan upang makuha ang kanyang puso.
Una si Bianca, isang modelo at anak ng kilalang politiko. Maganda, sopistikado, at sanay sa atensyon ng lipunan.
Sumunod si Clarisse, isang matagumpay na negosyante, may sariling fashion brand at kumpiyansang kayang paikutin ang sinuman.
At panghuli, si Maya, isang simpleng guro sa preschool—walang yaman, walang koneksyon, ngunit may pusong tunay.
Dumalo lang si Maya sa gala bilang volunteer na mag-aalaga sa mga batang kalahok sa event. Sa isang sulok, habang abala ang lahat sa pakikipagkuwentuhan kay Adrian, napansin niyang nag-iisa si Noah, nakaupo sa ilalim ng mesa, halatang inip. Lumapit siya.
“Hi there, little guy,” bati ni Maya, sabay alok ng cookie.
Ngumiti si Noah. “You’re not like them. They all talk to Daddy. You talk to me.”
Hindi alam ni Maya, pinagmamasdan pala sila ni Adrian. At sa unang pagkakataon sa mahabang panahon, nakita niyang ngumiti muli ang kanyang anak—isang ngiting hindi niya nakikita kahit sa mga piling sandali.
Makalipas ang ilang araw, nang kailangan ni Noah ng tutor, si Maya ang pinili ng bata. “Gusto ko po siya,” wika ni Noah. Kaya’t nagsimula si Maya sa bagong papel sa buhay ng mag-ama—hindi lang bilang guro, kundi bilang liwanag sa kanilang tahimik na tahanan.
Unti-unting nagbago si Adrian. Ang dati’y tahimik na bahay ay napuno ng tawa at musika. Si Noah ay masigla, at si Adrian ay muling natutong ngumiti. Ngunit hindi iyon ikinatuwa nina Bianca at Clarisse—ang dalawang babaeng patuloy na umaasang sila ang pipiliin ng bilyonaryo.
Hanggang sa dumating ang isang gabi ng fundraising gala. Dumating si Adrian, hindi mag-isa, kundi kasama si Maya at si Noah. Lahat ay napalingon. Si Maya, sa kabila ng kanyang simpleng kasuotan, ay may dalang karisma at kababaang-loob na hindi matutumbasan ng alahas.
Ngunit ang lahat ay tumigil nang biglang umakyat sa entablado si Noah, dala ang mikropono.
“My daddy doesn’t smile much,” sabi ng bata, “but since Miss Maya came, he laughs again. So… can she be my new mommy?”
Tahimik ang buong bulwagan. Si Maya ay napahawak sa dibdib, habang si Adrian ay hindi makapagsalita. Sa mga matang puno ng luha, lumapit siya sa anak at bumulong, “You really think so, buddy?”
Ngumiti si Noah. “She makes us both happy.”
Hinawakan ni Adrian ang kamay ni Maya.
“Hindi ko alam kung paano mo nagawa, pero ibinalik mo sa amin ang saya na matagal nang nawala.”
Lumipas ang mga buwan, at sa kabila ng mga bulung-bulungan at panlilibak, nanatiling tapat si Maya. Hindi niya kailanman inangkin ang kayamanan ni Adrian; sa halip, tinuruan niya silang magmahal muli, nang walang kapalit.
Hanggang sa isang umaga sa hardin ng kanilang tahanan, lumuhod si Adrian, may hawak na maliit na kahon.
“Maya,” mahinahon niyang sabi, “hindi kita minahal dahil gusto kong punan ang kawalan. Minahal kita dahil binuhay mo kami ulit.”
Tumulo ang luha ni Maya. “At minahal ko kayo hindi dahil sa kung anong meron ka, kundi dahil sa kung sino ka—isang ama na kayang magmahal nang totoo.”
Tumakbo si Noah, sumigaw, “Say yes, Miss Maya!” at nagtawanan ang lahat.
Sa huli, hindi yaman, kapangyarihan, o ganda ang nagwagi—kundi ang pusong marunong magmahal nang tapat.
Hindi pinili ng bilyonaryo ang babae…
Ang kanyang anak ang pumili ng tunay na karapat-dapat.
At sa araw ng kanilang kasal, habang naglalakad si Maya kasama si Noah, bumulong ang bata,
“See, Daddy? I told you… I chose the right one.”