Sa ilalim ng nag-iingay na Quiapo flyover, kung saan ang mga jeep ay tila drumbeat sa kalye, matatagpuan si Roselle. Sa edad na 22, walo na siyang taon sa pagtulog sa lumang karton, na palaging pinapalitan tuwing nababasa o nadumihan. Ang kanyang maliit na mundo ay kasya sa isang plastic box: tatlong nail file, dalawang tutex, at isang bote ng acetone. Dito nakatambak ang kanyang mga pangarap—ang pag-asa na balang araw, makauwi siya sa kanyang pamilya.
Hindi siya magnanakaw. Hindi rin siya mapilit. Isang simpleng dalaga, may maamong ngiti at maitim na buhok na nakapusod, handang magsikap. Sa halagang limampung piso, sisimulan niya ang pag-aalaga ng kuko ng kliyente—ang kanyang tanging kabuhayan. Ngunit sa kanyang puso, higit sa anumang materyal, nakatala ang dalawang pangalan: Jessa at Boji—ang kanyang mga kapatid na nasa Mother Ignas Orphanage. Sila ang dahilan kung bakit pinipilit niyang manatiling matatag at iwasan ang pag-ibig na maaaring magpahina sa kanya.
Ang kalsada ay hindi lang tirahan, ito rin ang kanyang laban. Dahil sa kanyang tapang sa pagtulong sa mga batang lansangan at pagtatanggol sa mga nagbebenta ng sampaguita laban sa mga abusadong kabataan, tinaguriang “Ate Sugal” si Roselle. Hindi dahil sa sugal, kundi dahil sa panganib na palaging kanyang tinataya para sa iba. Araw-araw, iniisip niya: “Bukas, kahit sampung piso, mag-iipon ako.” Pangarap niya ay payak—makabili ng pansit o simpleng laruang kotse sa bisita ng mga kapatid. Ngunit ang tunay niyang misyon: muling buuin ang pamilya na nawasak nang malugi ang subcontractor ng yumaong ama, nagdulot ng pagkabaon sa utang at pagkawala ng tahanan.
Ang Tycoon at ang Walang Pusong Kayamanan
Sa kabilang dako, sa isang mataas na opisina ng Zaragoza Tower sa Bonifacio Global City, nakatitig si Rafael Zaragoza sa kanyang repleksyon sa salamin. Sa edad na 46, siya ay may bilyong-pesong imperyo, ngunit ang puso ay bakante. Tatlong taon na ang nakalipas mula nang maaksidente ang kanyang asawa. Siya lamang ang nakaligtas. Ang pagkawala ng asawa at unborn child ay hindi lamang sakit ng puso—ito rin ay pasanin sa kanyang negosyo.
Paulit-ulit siyang pinipilit ng board na magplano para sa succession. Donya Carmen, ang kanyang tiyahin, at Direktor Montero, CFO, ay nagtutulak sa kanya sa arranged marriage o anumang paraan para magkaroon ng anak na ligal. Ngunit dahil sa aksidente, hindi na siya maaaring magkaanak sa natural na paraan. Ang tanging solusyon: teknolohiya at surrogate—isang babae na may mabuting puso, matatag, at walang pansariling layunin.
Ang Hindi Inasahang Pagkikita
Hindi sa Quiapo nagtagpo ang kanilang landas, kundi sa Zaragoza Mall food court. Isang abalang araw, nakita ni Rafael sa CCTV ang isang batang nawawala, umiiyak. Si Roselle, na naka-kupot na t-shirt, ay pinakain ang bata at hinarap ang security guard, tumanggi sa alok na pera. Ang kanyang kabutihan ay nakatawag-pansin kay Rafael.
Kinagabihan, nagkita sila sa Zaragoza Tower. Sa gitna ng lamig ng marbol at milyon-milyong piso sa kanyang account, inalok ni Rafael ang isang deal: isang milyong piso, full medical care, at legal na proteksyon para maging surrogate ng kanyang anak. Lahat ay nasa kontrata—walang personal na relasyon.
Hindi agad nakapagsalita si Roselle. Isang milyong piso—higit pa sa kanyang maiipon sa isang dekada. Kapalit: walang personal na attachment, moral clauses, at isang buhay na kailangan niyang bitawan pagkatapos manganak. Pagkalipas ng limang araw, dala ang bayong ng mga gamit ng kapatid, sumagot siya: “Handa na po ako.”
Pagsubok, Intriga, at Pagliligtas
Ang safe house sa Tagaytay ay paraiso at kulungan sa parehong oras. Malambot na kama, air purifier, at nurse—pero walang TV at limitadong koneksyon. Nang sumulpot ang long-time fiancée ni Rafael na si Claudia Velasquez sa safe house, nagkaroon ng tensyon na halos ikamatay ni Roselle at ng sanggol.
Pati si Attorney Mila De Vera ay nagpakana ng corporate sabotage, pinalitan ang prenatal vitamins ni Roselle. Ngunit naagapan ito nina Nurse Lydia at Bell. Sa loob ng sampung minuto, tinawag ni Rafael ang security chief at isinampa ang kaso laban kay Atty. De Vera.
Ang Himala sa Gitna ng Bagyo
Sa kabila ng placenta previa at 15% risk ng massive hemorrhage, pinili ni Rafael ang buhay ni Roselle kaysa imperyo. Ang panganganak ay naganap sa beach house sa Sariaya sa gitna ng Bagyong Maya—walang ambulansya, walang ospital. Nang una nilang anak, si Baby Miguel, ay hindi nakaligtas. Ngunit sa kabila ng pagdadalamhati, dumating ang ikalawang sanggol—isang babae, buhay. Tinawag siyang Maya, bilang tanda ng bagong simula.
Wakas ng Kontrata, Simula ng Pamilya
Matapos ang DNA confirmation, kinilala ni Rafael si Maya. Pinirmahan niya rin ang annulment laban kay Claudia at itinaguyod ang Miguel Foundation para sa alala ni Baby Miguel.
Ngayon, si Roselle ay lisensyadong nurse at Executive Director ng Miguel Foundation. Si Rafael, semi-retired chairman at chef-in-training na nagluluto para kay Roselle. Ang Jessa at Boji ay nasa full scholarship ng Foundation. Ang tahanan nila, pinangalanang Maya’s Nest, ay puno ng pagmamahal.
Hindi sila nagpakasal, ngunit sila ay pamilya. Sa bawat araw, natututo at nagmamahalan sila, pinapangalagaan ang legacy hindi sa kayamanan kundi sa pusong kanilang pinoprotektahan. Sa neonatology wing na pinondohan nila, nakaukit ang pangalan ni Baby Miguel: “Sa maikling sandali, binuhay mo kami ng walang hanggan.”
Ang pagtaya ni Roselle sa sariling buhay ang nagbigay-daan sa isang pag-ibig at pamilya na walang kontrata ang kayang sulatan.